Socrates, ”Bir insanın hayattaki en önemli faaliyeti, ruhuna gereken özeni göstermesidir,” der.
Hem dünyayı hem de kendimi keşfetmek için keyifli bir yola çıktım.
Bu zaman zarfın da Everest ile gözgöze geldim Tac Mahal de sonsuzluğu hissettim Tanzanya da ki ağaçlar ile yalnızlığı yaşadım Machu Picchu ya hayran kaldım…Aslında hep kendime gittim…
İç dünyam ile hesaplaştım kendimi deştim içimi dışıma çıkardım…Böyle yazdığıma bakmayın hiçbirşey kolay olmuyor inanın bana…
Yol dönüşü aynaya bakıp insanın kendisi ile gözgöze gelmesi gerçekten kolay değil…Hatalar sevinçler mutluluklar sonra gene alınan yanlış kararlar…Tekrar başa dönmeler…
Bana yollar hep ilaç oldu şifa oldu…Pek çok yaramı tedavi ettim…Gidip gelince harita da gördüğüm yere çarpı koymak yerine bir yaramın üstüne attığım çarpılara baktım…Belki size de aynısı olur diye yazmak istedim…
En güzel öğrenme yolu bence yolda gerçekleşiyor.Belki yollar sayesinde öğrendiklerimi hiçbir zaman öğrenemeyecektim ya da belki çok geç öğrenebilecektim…Kim bilir ?
Size keyifli keşifli yeni vizyon kazanmış yüksek ruha erişmiş olarak döndüğünüz yeni yepyeni yollar dilerim…